Hoge pieken, diepe dalen

“Wacht eens even…”, hijg ik al klimmend. “Volgens mij is het een speciale dag vandaag!”. “Volgens mij is het iedere dag een speciale dag”, merkt Niels droogjes op terwijl de zweetdruppeltjes over zijn gezicht parelen. Jawel, we wonen precies een jaar aan boord van Black Moon. Ruim twee uur later zijn we op nagenoeg het hoogste punt van Mount Pelée aanbeland. “Kijk, daar kun je Saint-Pierre zien liggen”, wijst Niels. Ons maantje is slechts een stipje op de horizon, niet met het blote oog waarneembaar. Een paar seconden later zitten we alweer in de wolken. Een mooi moment om te evalueren: wat zijn de top-3 hoogte- en dieptepunten van afgelopen jaar? 

Hoogtepunt 3: persoonlijke ontwikkeling
Dit soort momenten, zoals we hier nu op de vulkaan zitten, zijn letterlijk en figuurlijk hoogtepunten. Maar ook alle dingen die we voor het eerst gedaan hebben: de vissen die we aan boord gehengeld hebben, het speervissen onder water, het steeds dieper kunnen freediven, de vele reparaties die we zelf hebben verricht, het zelfredzame… Dus ja, best veel om op te noemen en lastig om een keuze te maken wat dan de hoogste piek was. Laten we het op ´persoonlijke ontwikkeling´ houden, waarbij je soms behoorlijk uit je comfort zone moet stappen. En dat voelt uiteindelijk heel goed!

^Niels heeft een langoustine gevangen met de speergun, Greetje leert ook freediven en speervissen en bereikt voor het eerst 7 meter diepte. 

Hoogtepunt 2: buiten Europa
Een wat concretere mijlpaal: de aankomst op Kaapverdië. Dat had niet zozeer met dit specifieke eilandengroep te maken, maar vooral met het feit dat we in Afrika waren aangekomen en dat Europa dus definitief achter ons lag. Voordat we Nederland verlieten, wisten we helemaal niet hoe ver we zouden geraken. Zelfs een bestemming als Engeland leek op dat moment nog onzeker, sterker nog, was tot een week voor vertrek nog onmógelijk. En vijf maanden later waren we “gewoon” in Afrika!

Hoogtepunt 1: de Atlantische oversteek
Stipt op nummer 1 staat de Atlantische oversteek. Al vanaf vertrek uit Nederland is dit een soort van eindexamen waar iedereen naartoe leeft. De Golf van Biskaje en de tochten naar de eilandengroepen Madeira en Canarische eilanden zijn mooie voorproeven; voor zowel het schip als de bemanning. Maandenlang is iedereen druk bezig met reparaties, toevoegingen, aanpassingen, bevoorradingen, planningen en mentale ondersteuningen. De Atlantische oversteek is een hot topic onder de cruisers, welke de saamhorigheid vergroot, want iedereen zit in hetzelfde schuitje. Eenmaal op open zee is het ieder voor zich. We zijn dan ook super trots dat we met vlag en wimpel geslaagd zijn!

^ Greetje op Mount Pelée

Dieptepunt 3: kwetsbaar
Dit soort momenten, zoals we hier nu op de vulkaan zitten, heeft ook een keerzijde. Want ondertussen kan er van alles misgaan. En dan hebben we het niet over ons eigen gestel; een struikel op de rotsen, waarbij we een enkel kunnen breken. Nou ja, dat wellicht ook. Maar dan hebben het vooral over ons schip. Wat als de wind ineens draait en het anker losraakt? Wat als de boot leeggeroofd of geheel gejat wordt? Wat als die ene afsluiter verder gaat lekken, de boot water maakt en zinkt? In elk geval zijn we in één klap alle onze bezittingen kwijt. Reis voorbij. Dat soort uitkomsten. Dus ja, we zijn heel kwetsbaar en dat is soms doodeng.

^ Niels op Mount Pelée

Dieptepunt 2: geen vanzelfsprekendheid
Met het bovenstaande gegeven kun je je dus wellicht voorstellen dat alles extra aandacht behoeft. Je gaat niet zomaar even van boord, daar moet je over nadenken. Je kunt niet zomaar even alles uit de kast trekken, daar moet de ander het enigszins mee eens zijn. Je gaat niet zomaar de laptop opladen, dat moet de accu toelaten. Je gaat niet zomaar spullen in een kastje wegstouwen, dan kan het zomaar kapot gaan tijdens het zeilen. Je gaat niet onbeperkt plonzen, dan is het douchewater er zomaar binnen een paar dagen doorheen. Je gaat niet zomaar een broodje afbakken, dan wordt het binnen nóg heter. Je gaat niet zomaar even lekker naar het strand, dan zit de dinghy vol zand. En ga zomaar door… Niets is vanzelfsprekend.

^We hebben ons ankergerei geüpgraded: een nieuw ankerketting (de vorige was na 1 jaar al 8% dunner geworden en ondanks de lijnolie behandeling zeer verroest) en een dekdoorvoer naar de ankerkluis (hier is vooral Greetje héél blij mee! Zie ook flessenpost Ansichtkaart-ankeren).

Dieptepunt 1: vergankelijkheid
Stipt op nummer 1 staat dan ook de vergankelijkheid. Ja, we hebben de dooddoeners voor vertrek heus wel gehoord: “Alles is al kapot, maar je weet nog niet wanneer” en “Don´t fix it, when it ain´t broken”. We willen het eigenlijk niet toegeven, maar het is zo waar. En we voegen er nog eentje aan toe: “Repareer het één en het gaat ten koste van het ander”. Toch hebben we – op een gescheurd zeil en een motor die ons op moment suprême in de steek liet na – nog geen echte dieptepunten meegemaakt. Alleen hadden we niet verwacht dat zon, zout, zand, vocht en wind zó ontzettend vernietigend kunnen zijn. Het is een continu gevecht tegen de elementen. En het doet ons beseffen dat ons maantje, net als ons eigen leven, vergankelijk is. Maar als we er gaandeweg mee leren omgaan, wordt het zowaar een hoogtepunt!

 ^Panorama view Mount Pelée