´ Dit is waanzin ´ , toeteren we via onze snorkels naar elkaar. Uitgeput hangen we aan de lijn langs de boeg van het schip. Het waait 25 knopen en er staan zelfs schuimkoppen in de baai. Black Moon slingert van links naar rechts. Al een aantal nachten ligt ze aan het anker te snukken met gebroken nachten als gevolg. Maar het onderwaterschip ziet net zo groen als Santo Antão en dat betekent minder snelheid tijdens de grote oversteek. Santo Antão was werkelijk fantastisch. Nóg mooier dan verwacht. Alleen mijn eigen conditie viel een beetje tegen. Onder het motto “straks zitten we drie weken op zee” heeft me op de been gehouden. De laatste dagen voor De Grote Atlantische Oversteek zijn nu aangebroken!
We nemen de vroegste ferry naar het eiland tegenover ons. Het is slechts een uurtje over een vlakke zee. Hoe simpel kan het ineens zijn. Niels en Jeroen grappen om ook een ferry te kopen en daar onze jachtjes op te vervoeren. De taxichauffeur seint ons met een bordje van de B&B en mijn naam erop. Opgelucht kunnen we de andere opdringerige ondernemers negeren. Al slalommend tussen ezels en geiten door brengt hij ons naar de B&B.
De twee gereserveerde kamers hebben uitzicht op zee. Jeroen en Vera krijgen automatisch een “normale” kamer vanwege hun hondje Bruno. Wij krijgen een “avontuurlijke” kamer dat een veredeld boomhutje van twee etages is; te bereiken via laddertjes. De eerste ladder leidt door een luik in het plafond, waar de douche en het toilet zich bevindt. Het ziet er erg leuk en netjes uit. Al juichend klim ik op een nog smaller laddertje om op het slaapvertrek te komen. Niels ploft direct op het pootloze bedje. ´Oh, dat bed is wel erg klein´, zeur ik met mijn 1 meter 65. ´Ach, doe maar alsof we op de boot zijn´. Ik twijfel net zo hard als het twijfelaartje onder me. ´Ja dat is precies mijn punt. Daar is het comfortabeler. Zelfs ik heb hier geen stahoogte´. Vijf minuten later zitten we voor hetzelfde geld in de grootste kamer. SUITE!
Foto´s: In de wolken boven de vallei Paul
In de wolken
Vervolgens worden we naar de top van Santo Antão gebracht. Op zo´n 2.000 meter zitten we letterlijk in de wolken. Hier begint onze afdaling over de rotsen, door plantages en via steegjes langs bewoners. Al kletsend verraden we onze aanwezigheid voortdurend, want nog voordat we erg in hebben worden we vanuit willekeurige ramen begroet. ´Bom dia, goedendag´. De locals vinden het net zo interessant als wij. Dat blijkt ´s avonds des te meer wanneer we op het stoepje voor de B&B zitten, welke grenst aan het drukbezette voetbalveldje door kinderen en honden. Wij aaien een van de straathondjes; een erg lief en rustig beestje dat naar aandacht smacht. We noemen ´m Henk en overwegen zelfs even om ´m te adopteren. Veel te impulsief natuurlijk zo vlak voor de oversteek, dus we laten ´m achter. De locals zijn niet per se onaardig tegen honden, maar ze schenken er ook niet veel aandacht aan. Het zijn wíj die worden geaaid door de kindjes. De lange, blonde haren van Vere en mij zijn erg populair, maar ook de kaalgeschoren bol van Niels wordt niet overgeslagen. Elkaar verstaan doen we niet, toch lachen we allemaal om hetzelfde grapje.
De daaropvolgende wandeling is nog mooier en kan eigenlijk niet overtroffen worden. ´Mijn kantoorknieën kunnen niet meer´, piep en kraak ik tijdens de zoveelste afdaling. Omhoogklimmen lukt nog prima, maar daarboven zijn geen wegen. We moeten dus wel blijven afdalen willen we voor het donker in het dal zijn. Regelmatig worden we ingehaald door bepakte ezels en tachtigjarige locals met bossen takken op hun hoofden. Hoe is het mogelijk. Ik beloof mezelf plechtig dat ik nooit meer een fulltime kantoorbaan neem.
Foto´s: Xoxo is een beschermd natuurgebied waar locals voornamelijk bananen, papaja, rietsuiker en zoete aardappel telen.
Achter het anker
Na ons intermezzo is het dus weer tijd voor het echte werk. De grote Atlantische oversteek ligt voor de boeg en eist al onze aandacht op. Net als onze mede-cruisers zijn ook wij niet klaar met klussen. Dat gaat gewoon door. Klussen als in onderhoud, reparaties en verbeteringen. De 50 liter water in het motorruim blijft een mysterie, maar waarschijnlijk kwam het via de schroefas naar binnen vanwege de aangroei. Pokjes, schelpjes en plantjes groeien aan de boot waar je bij staat, dus om de paar dagen tuinieren we, bewapend met snorkels, ijskrabbers en borstels, het onderwaterschip. Wat een pokkenwerk. Maar zonder aangroei kunnen we een halve knoop sneller zeilen, wat op 1.900 mijl zomaar een paar dagen kan schelen. Dus dat is het zeker waard. Zelfs onder de dinghy zat een moestuintje. ´Ik doe de dinghy nog ´, toeter ik naar Niels. ´En dan klaar!´. Met de ene hand aan het touw en de andere los om te kunnen borstelen leek dit meer op een foute-ondersteboven-onderwater-rodeo-ride. Het beest stampt op het water en ik lig eronder ´m met ingehouden adem te aaien en te borstelen… Niels stapt lachend aan boord voor een kuipdouche om alles te ontzouten en de garnaaltjes uit zijn baard te spoelen.
Ook de mast, het tuig en de verstagingen worden gecontroleerd én ontdaan van de rode, plakkerige stoflaag. Vanwege dat laatste worden we een beetje geplaagd door onze buren, met ons gepoets. Verder is de toiletpomp vervangen, nog een gat gezaagd om onbereikbare schroeven vanaf het dek aan te kunnen draaien, de dieselmotor gecheckt, de hydrovane gesteld, een afsluiter in de romp vervangen en nog veel meer klussen die altijd meer tijd kosten dan je denkt. En wie ´s avonds nog puf over heeft, doet nog gezellig een drankje en een spelletje met een van de buren. De baai ligt inmiddels bezaaid met acht Nederlandse boten, waarvan merendeel direct naar de Carieb gaat. In Suriname liggen al drie Nederlandse boten, waar we geregeld contact mee hebben. Wel zo fijn, want de regels veranderen voortdurend. Voor vertrek doen we onze aanvragen om het land in te mogen. Want wat als er tijdens die weken op zee weer iets veranderd…
^Foto/flimpje: in de mast met windstilte om het tuig te controleren. Klik op de foto om het filmpje af te spelen.
Op de markt
Onverwacht zijn er op Mindelo veel westerse producten te vinden: Frikandellen, Zaanse mayo, Maggie kruiden, Hollandse kaas, etc. Vanuit Suriname krijgen we de tip om hier blokken kaas, houdbare yoghurt, houdbare melk, bier en wijn in te slaan. De afgelopen weken hebben we verse aankopen op de markt getest. Boodschappen doen op een markt zonder aangegeven prijzen, zonder begrijpbare taal en zonder vertrouwde munteenheid is best moeilijk. Aanvankelijk bedenk ik om niet alles bij één kraampje te kopen en steeds een klein briefje escudo´s en muntjes in de zak te houden, zodat niet alle flappen uit de portemonnee steken. Maar aan het eind van de rit heb ik het gevoel dat ik niet een keer maar wel tien keer afgezet ben. Terwijl ik het zoveelste plastic zakje met een paar veggies erin uitpak, grijp ik in snotterige komkommer. Zucht. Het vrouwtje keek me zó zielig aan dat ik overstag ging. Waar is de prijs-kwaliteit het best voor wekenlang op zee, is de vraag. Groene bananen en harde avocado´s kopen we in delen, zodat niet alles in een keer rijpt.
Eieren blijken de grootste uitdaging. Ze zijn schaars op het eiland en vrijwel nergens in de supermarktjes te verkrijgen, dus ik vraag er bij iedere kraam naar. Dat gaat als volgt. Ik trek een vragend gezicht, beweeg mijn armen als kippenvleugels en tover een onzichtbaar ei tussen duim en wijsvinger. Dit tot groot vermaak van de locals. Maar steeds schudden ze nee. Bij een volgend kraampje heb ik eindelijk geluk, wanneer ik een royale hoeveelheid stevige groenten en fruit koop. Psst, hoor ik vanachter het kraampje en ze toont me een doosje eieren. Stiekem stopt ze het boven in mijn boodschappentas. Geen flauw idee wat ik ervoor betaald heb, maar nu kunnen we wel onderweg een eitje tikken.
Ahoi, wij zijn Niels & Greetje. We hebben in juli 2020 de trossen losgegooid om een wereldreis met ons schip Black Moon te maken. Graag delen we onze avonturen met wie maar wil. Dus stap aan boord! 
Dinsdag 20.01, hier 13.09uur. Ik zie op de tracker, dat jullie om 12.38 een positie update hebben gegeven. Kijkend naar het overzicht zie ik dat jullie zo ongeveer midden op de Grote Plas zijn nu. Geweldig!! Kan me met deze vorderingen niet voorstellen dat jullie overtocht zo’n drie weken zou kunnen duren. Hoop dat het goed gaat met de Pindakaas 🙂 🙂 . Namaste!
Oeh, toch wel n (typische moi) vraag:
“Wat zijn jullie belangrijkste levenslessen -toch nog toe- die je leert van de grote oceaan”?
Heel benieuwd naar… vooral omdat ik deze ervaring nooit zelf zal gaan meemaken. En velen met mij, schat ik zo zachtjes in
Maandag 18/01 15.31 uur. Ff via Noforeignland checken waar jullie nu zijn. Jullie laatste update was van vandaag 1.36 uur.
Ik zie dat jullie al een mooie eind op weg zijn op de Grote Plas. dat zal veel motivatie geven.
Wens jullie alle succes toe en zeer benieuwd naar alle avonturen.
Namaste!
Weer zo een geweldige hoofdstuk en wat een prachtige foto’s.
Ik las dat je zei,: het hield me op de been, straks een oversteek van 3 weken”.
Ik heb het juist anders om, aan land lijkt me super maar dat komt omdat ik geen flauw idee heb hoe een dag op de boot eruit ziet.
Vooral 3 weken lijkt me heel erg lang, wat doe je allemaal, hoe ziet het al eruit en vooral hoe hou je het met elkaar uit.
Bekruipt het gevoel van even weg willen nooit? Even iemand anders zien en je gal spuwen, of even zijn bij de mensen waar je zoveel van houdt!
Ik snap dat al deze vragen invult met ” ik snap wel waarom jij al ruim 20 jaar gescheiden bent”😄
Al bij al weer een heel fijn hoofdstuk van jullie boek waar ik inmiddels ‘wel verliefd op ben geworden!
Heel veel liefs!
Een hele fijne, voorspoedige overtocht. We volgen jullie met veel hartstocht…!
Liefs, Dd&sMaria
Zo’n avontuurlijk verhaal breekt toch weer lekker de werkdag😘. Ik ben natuurlijk erg benieuwd of de verveling niet gaat toeslaan op zo’n overtocht? Of blijft het werken aan onderhoud en poetsen? Leuk om straks (hopelijk) een filmpje te zien van jullie oversteek! Heel veel pleziiiieeer en vooral een veilige/rustige overtocht gewenst 😘😘😘
Niels en Greetje, ik geniet steeds weer van jullie prachtige verhalen en mooie foto’s. Succes met jullie oversteek naar Suriname. Geniet er van!
Weer een mooi verhaal en prachtige plaatjes.
Veel plezier en een voorspoedige grensverleggende oversteek gewenst..!
Ben benieuwd hoe jullie de dagen invullen als er weinig te zien is op zo’n weidse oceaan ! Of komen jullie toe aan het verwerken van alle nieuwe indrukken die jullie de afgelopen tijd hebben opgedaan ? Succes met de oversteek en vooral : geniet !
Heel veel succes en plezier met de oversteek!
Wellicht niet te doen, maar ik zou wel meer foto’s/video’s willen zien tijdens ruige zee. Hoe gaat dat er (visueel) aan toe aan boord?
Goooooood luck!
“Vijf minuten later zitten we voor hetzelfde geld in de grootste kamer. SUITE!”
🤣
“Way below our standard”
Sinds kort volg ik jullie reis. Gaaf om te zien en mooi hoe jullie verslag doen. Om niet zo maar anoniem jullie te volgen even kort voorstellen. Ik ben Jobert en ben samen met mijn vrouw Annie, sinds kort de trotse eigenaar van een Beneteau Oceanis 34.
Wat jullie nu doen kan ik alleen maar van dromen. Ik ga jullie zeker volgen via de blogs en via noforeignland. Een hele goede oversteek en geniet er van.
Waar ik benieuwd naar ben is hoe jullie de tijd verdelen tussen slapen en waken. Ik ga het volgen
Was een kip adopteren geen optie? Veel succes met de oversteek
🐔😂😘
Ha lieve twee,
Heerlijk om te lezen! En wat een ervaringen weer, geaaid worden door kindjes, prachtige wandelingen, vriendelijke mensen! En dan de boot schoonmaken, en dan stel ik zo voor, Niels met garnalen in zijn baard, onvoorstelbaar! Maar lieve twee, een heel goede overtocht, we spreken elkaar morgen gelukkig nog even! 💋💋💋
Wederom, een zeer vermakelijke blog. En wat n prachtig eiland zeg !! Het klinkt dat jullie het enorm fijn hebben gehad hier. Maar het is tijd, de Surinaamse jungle zit op jullie te wachten. Geen vraag, alleen maar toitoitoi met het aankomende mijlpaal. Zet m op en enjoy the ride
Bedankt voor deze tracker ga jullie natuurlijk volgen, let op dat je vertrekt met minimale zeilvoering, wij vertrokken op 16 jan 2016 en arriveerden in domburg op 29 januari , prima oversteek met een uitgeboomde genoa en high aspect op de wegneembare kotterstag, grootzeil hebben we niet gebruikt, alles op de raymarine automaat waarbij we 160 graden voor de wind voeren. De genoa ad hoge kant en deze konden we zo makkelijk reven ,bij 20 knopen vol 25 knopen een stip weg en 30 knopen 2stippen weg. Na vertrek Mindelo kregen meteen hettunneleffect vd 2 eilanden met 40 knopen. Vandaar de tip max gereeft te vertrekken. Zodra je op de open oceaan zit is dit over. Wij hebben een dufour d385, en op de automaat op de windmode was heel goed te doen, automaat op stand 1 en daardoor energie zuinig in gebruik. Suc6 en geniet van Suriname, huur voor weinig een auto bij reggie ( 10 e voor een starlet wat geen suc6was gezien de modderige wegen, dus snel vervangen voor een 4wd voor 20 e per dag).