Stilte voor de storm

“Ik vind het wel tijd worden voor een andere bestemming”, zeg ik resoluut. Na drie maanden Martinique kennen we het hele eiland inmiddels van binnen en buiten. We worden echte slow-cruisers. Maar waarnaartoe dan… Aangezien het orkaanseizoen al is begonnen, is de keuze niet bepaald reuze aan deze kant van de Carieb. In dat geval is alleen Grenada nog een optie, al blijft dat ook een gok. Onze cruiser vrienden zijn ´m al lang gevlogen, verder West of zelfs naar huis. Zonder hun gezelligheid, een aantal weken regen en alleen maar aandacht voor maantje, raken zelfs wij licht depressief. Maar wat we dan nog niet weten is dat er een serieuze depressie vanaf zee op ons afkomt, of toch een storm, of nee… een orkaan! 

Vóór de stilte voor de storm
“LEKKAGE!!!” De vloerbedekking naar de achterkajuit is doorweekt. Een van de slangen van gangboordafvoer is gescheurd en moet onmiddellijk vervangen. De boot ligt weer overhoop. We besluiten de andere slang aan stuurboord ook maar meteen te inspecteren en bij het demonteren breekt deze spontaan in de bocht af. We zijn boos op ons zelf dat we zo nalatig zijn geweest. We hadden de slangen vorige week tegelijk met de metalen koppelstukken moeten vervangen, of eigenlijk een jaar geleden bij de grote refit al. Nu kost het ons weer een hele dag, terwijl we wel een rustdag konden gebruiken. Morgen weer een dag. En wat voor één… “Ik zie een beestje in de bestekbak!” We ontmantelen de kombuis. “Daar nog één! Wat zou het zijn?”. Aangezien we een week op de werf hebben gestaan Google ik op kakkerlak en jawel… Boot overhoop. Morgen weer een dag.

^Eindelijk weer eens op date: een strandwandeling, gevolgd door een exotisch diner voor twee (zonder Maantje dus!)

Depressie
“Kijk”, Niels zoomt het weerkaartje uit. “Dit kruisje geeft aan dat er later deze week iets onrustigs aan komt, wellicht hebben we nog tijd om naar Grenada te gaan”. We bereiden van alles voor en schrijven nog een paar scenario´s uit. Want is het wel zo verstandig om nu nog de oceaan op te gaan? De depressie is wel erg plotseling op komen zetten. Misschien toch beter schuilen? We nemen polshoogte bij zowat de enige niet-enkel-Frans-sprekende buren en zij blijven “gewoon liggen” met een extra ankertje erbij misschien. Na wat doorvragen blijkt dat de motor van hun gepensioneerde circusboot overleden is. We besluiten nog een lijntje uit te gooien naar andere cruisers die vorig jaar in hetzelfde schuitje zaten. Zodoende sparren we met de bemanning van Yndeleau en, anders dan wat zij vorig jaar deden, bevestigen zij ons om vooral niet de oceaan op te gaan. De depressie zou evengoed een storm kunnen worden. We varen op T-minus-2 naar de hurricane hole van Le Marin, toveren alle lijnen en ankers tevoorschijn en bereiden ons op het ergste voor.

^ Orkaanvoorspellingen op de NOAA (van depressie, naar storm tot orkaan) en lokale windvoorspelling tot wel 53 knopen wind

Hurricane hole
Terwijl maantje de hurricane hole in tuft, scheert de ene dinghy na de ander voor haar boeg langs. De mangrove wordt versierd met trossen landvasten, waarna de dinghy´s weer achter de schepen geknoopt worden om vervolgens de ankers tientallen meters verderop te droppen. Er wordt naar ons geroepen dat die-ene-plek-daar hun plek is en parkeren de boot met horten en stoten zowat in de mangrove om daar hun trossen op te pikken. We ankeren ergens in het midden en slaan de onderneming rustig gade. Dan vaart Niels met de dinghy naar de mangrove, langs de kralenketting aan boten. “Wat een paniek”, zegt ie bij terugkomst. “Maar wij moeten ook opschieten, anders is er geen plek meer”. We volgen het kuddegedrag braaf op en aan het einde van de dag liggen we uitgeput in maantjes´ spinnenweb. Stilte voor de storm.

^ Spinnenweb van maar liefst 3 ankers voor en 6 lijnen naar achteren.

Lokaal stormpje
“Alsof we weer in Suriname zijn”, puf ik. Zweet, benauwd, muggen en … “Kakkerlak!”, Niels springt op vanuit de kuipbank en sprayt het beest zo stijf als een haarlok uit de jaren ´80. Hoewel dit lokale stormpje zich buiten afspeelde – op 1,5 meter afstand van de mangrove – keren we de boot voor de zekerheid weer binnenstebuiten. We willen immers niet verder in de nesten geraken. Dit keer halen we ook de voorraadkisten leeg, sprayen in alle kiertjes en gaatjes om deze vervolgens dicht te kitten. De blikken waren al ontdaan van de wikkels en de papieren zakken meel worden nog eens extra goed verpakt in plastic ziplock-zakjes. Dan de boel weer inladen. Ik geef Niels de blikken aan om ze opnieuw te categoriseren op kant-en-klaar, zuivel, bonen, fruit en groenten. “Tomaat”, begin ik. “Paprika”, vervolg ik. “KAKKERLAK!”. Grapje.

Orkaan Elsa
Tussendoor houden we het weer, zowel buiten als online, nauw in de gaten. “Goed nieuws en slecht nieuws”, begint Niels. “Het slechte nieuws: de depressie is officieel een storm geworden en nu ze ook een naam heeft gekregen kan het zomaar een orkaan worden. Het goede nieuws: Elsa zakt zuidelijker, dus van ons af.” Niet bepaald fijn voor de onderliggende eilanden, tot en met Grenada. “Morgenvroeg zitten we op de piek, meer kunnen we nu niet doen”. We proosten een zeemansborreltje en doen een enkel spelletje (dit keer niet het kaartspel ´kakkerlakkensalade´), waarna we op tijd te kooi gaan. Eén laatste voorzorgsmaatregel: horretjes in de kajuitingang!

^ kaartjes positie Black Moon (blauwe pijl) en de daadwerkelijke storm: waar wij weken over deden heeft Elsa de Atlantische oversteek in slechts enkele dagen afgelegd.

Stilte na de storm
Elsa raast over Sint Lucia, het dichtstbijzijnde eiland onder ons. Een bui trekt zich over de hurricane hole. Maantje vibreert in haar spinnenweb. En dat was het dan. Je zou het bijna teleurstellend kunnen noemen; althans voor dit verslag dan. Gelukkig hadden we de lekkage en de kakkerlakken nog; althans voor dit verslag dan. Zelfs Carriacou, het eilandje noordelijk van Grenada, krijgt meer over zich heen dan Martinique. “Misschien moeten we dit toch maar als een waarschuwing beschouwen”, concludeer ik voorzichtig. Bovendien vereist Grenada nog steeds een test voor het astronomische bedrag van 150 dollar; zélfs als je braaf geprikt bent. Met het inklaren erbij ben je zomaar 400 dollar kwijt. Dat geven we liever aan een duikcursus uit. Dit tezamen geeft ons de doorslag om nu al naar de benedenwindse eilanden te gaan, oftewel ABC. We vonden dit een erg lastige keuze, want hiermee laten we definitief de bovenwindse eilanden achter ons. Toch voelt het juist om de zeilen te hijsen!

Stilte ná de storm: tijd om de zeilen te hijsen!