Het Grevelingenmeer is getransformeerd in een alles verwoestende kolkende watermassa. De wind giert door het want. Het doet Black Moon beven en jengelen; een weerkaatsing van de vele lijnen en kabels aan dek waar ik normaal van hou. Maar nu irriteert het me, het maakt me boos. Ik voel me ziek. Niet zeeziek, want we liggen veilig in een haven. Ik voel me ziek door alle emoties die door elkaar worden gehusseld. Het echte vertrek nadert en enkele laatste contactmomenten vallen mij plots zwaarder dan vooraf gedacht.
Bij het publiceren van dit blog overweeg ik nogmaals of het niet té persoonlijk is, maar het is een onderdeel van het proces. Een onderdeel dat misschien wel iedere vertrekker in min of meerdere mate zal ervaren. Als ik dit niet deel, dan wordt het beeld van vertrek over-geromantiseerd. Om privacyredenen en uit respect voor dezen en genen worden er geen namen genoemd.
De wind van voren
Ik sluit me op in de wasserette van de haven. Na het starten van de wasmachine besluit ik nóg een varkentje te wassen. Ik neem de tijd en verstuur een persoonlijke boodschap naar een dierbare. Degene heeft iets bij me los gemaakt waar ik eigenlijk niet op zit te wachten. Ik vind dat dit niet het moment is, dat het te laat komt, zo vlak voor ons vertrek. Ik kan het er nu niet bij hebben, maar ik kan het ook niet negeren. Het is een situatie met veel donder en bliksem; iets wat al lang broed, zich op heeft gestapeld en nu losbarst. Ik laat de woede toe omdat dit juist nodig is om uiteindelijk de lucht te doen klaren. Maar zover is het nog niet, ik begeef me midden in de storm en voel me een wrak. Deze extra lading wordt te zwaar op het schip en dat heeft dus ook effect op de andere bemanning. Ik weet alleen nog niet hoe ik het over boord kan zetten en overweeg mijn beste opties: zo weg gaan en het de tijd geven of nóg een keer koers op die kolkende watermassa leggen, maar dit keer met aangepaste zeilen. Ik kies voor het laatste, de moeilijkste, en hoop daarmee schoon schip te kunnen maken.
Door de coronamaatregelen zijn er ook afscheidsmomenten die wat afstandelijker zijn dan verwacht. Ja het is ons eigen keuze om te vertrekken, om voor onbepaalde tijd te reizen, waardoor relaties met dierbaren op een soort van pauze worden gezet. Toch voelt het vervreemdend als een knuffel bespaard blijft. We moeten accepteren en respecteren dat dat helaas niet altijd gaat in deze vreemde tijd. Ook al zijn sommige maatregelen flink ingeburgerd, waar we ons zelf ook zoveel mogelijk aan houden uit respect voor de ander. Maar we weigeren om in angst te leven, zowel voor ons zelf als voor een ander, want het hele leven zit nu eenmaal vol risico’s. Als we zelfs bang voor een knuffel zouden zijn, zouden we ook niet op reis kunnen.
Last but not least
De meeste afscheidsmomenten zijn met heel veel zon en luchtigheid, met verrassende en positieve support. Dierbaren die ons proces op de voet hebben gevolgd en uiten hoe gaaf ze het vinden en daarbij ook vooral blij voor ons zijn. Niels’ ouders komen volgende week op bezoek en daar kijken we ook enorm naar uit. Vanwege het reisverbod richting – en vanuit Zweden hebben we elkaar ruim een half jaar niet gezien. Dus het wordt een fijn weerzien, hoe kort ook, want ze zijn tevens de hekkensluiters.
Bovenal zijn we enorm dankbaar dat zoveel mensen er voor ons zijn in deze bijzondere fase van ons leven. Over elf dagen gooien we de trossen los! We kunnen de weersvoorspellingen met de dag beter in kaart brengen en vooralsnog lijkt het er gunstig uit te zien. Hopelijk gaat het ons voor de wind.
Ahoi, wij zijn Niels & Greetje. We hebben in juli 2020 de trossen losgegooid om een wereldreis met ons schip Black Moon te maken. Graag delen we onze avonturen met wie maar wil. Dus stap aan boord! 
Over twintig jaar zul je meer spijt hebben van de dingen die je niet deed dan van wat je wel gedaan hebt. Dus gooi de trossen los. Zeil de veilige haven uit. Vang de passaatwind in je zeilen. Onderzoek. Droom. Ontdek. ( Mark Twain)
Heel veel geluk samen , dikke knuffels en tot de volgende flessenpost. XX
Mooi gezegd Jose!
Henk &Henne
Hallo Niels en Greetje
Wij zijn net ingestapt bij jullie aan boord op “black moon” en de voorgaande blogs met belangstelling gelezen.
Leuk om jullie te volgen op deze droomreis.
Wel heftig nu het afscheid nabij is, maar dat hoort erbij.
Wij wensen jullie een prachtige tijd toe.
Met een hartelijke groet uit Nieuw leusen.
Wat gezellig Henk en Hennie, welkom aan boord en leuk van jullie te horen 🙂
Wat een mooi verhaal.
Hopelijk kunnen jullie de innerlijke rust vinden zodat jullie er klaar voor zijn om deze mooie droomreis waar te maken.
Wij, pap en ik, volgen in gedachte jullie reis mee.
Liefs, Maria
Dank je Maria xx
Goh, Greetje en Niels…
Deze flessenpost had ik even gemist.
Heftig hoor!
Maar aan “een clean desk” en een “clear mind” voeg ik nu ook graag een “schoon schip” toe!
Ik denk en hoop dat het je letterlijk èn figuurlijk oplucht!
Geniet met jullie dierbaren van een mooi klein en toch groots afscheid!
Mooie toevoeging dan John 🙂
We hebben ook behoorlijk geworsteld, en eigenlijk nog steeds, op alle vlakken :). Vanochtend vrolijk uitgevaren en 2,5u later lagen we zout gespoeld terug waar we vertrokken. Tikkie onderschat haha. Het hoort erbij zeggen ze, “what doesn’t kill you makes you stronger”. Zet hem
op! Groetjes uit Dieppe.
Wijze woorden Oliver en Karlijn. We vliegen jullie snel achterna 🙂
Hoi Greetje en Niels,
Mooi geschreven! Fijn dat het vertrek in zicht komt. Op een gegeven moment wil je gewoon gaan. We hopen nog even afscheid te kunnen nemen van jullie. En ….oh ja…vanuit de vorige blog….zo’n wrijfhout is echt wel handig, maar je kunt niet alles meenemen natuurlijk.
Groetjes van ons.
Dank Joop en Anja, leuk om jullie zondag nog te zien en te spreken!
Juist mooi, zo’n persoonlijke blog! Hopelijk gaat de storm snel liggen en kun je voor vertrek schoon schip maken. Jeetje, jullie vertrekken nu echt al bijna. Zo leuk en spannend! Succes met de laatste afscheid-rondjes en ook veel plezier. Elk afscheid brengt jullie weer een stapje dichter bij vertrek.
Dank je Esther, lief van je!
Een lach en een traan !!! Maar dan andersom. We leven kei hard met jullie mee. Nu al helemaal met deze oerspannende Countdown … R&H
Zo leuk en wij met jullie!
Greetje,
Ik ken je ook niet zo goed maar heb je blog met tranen in mijn ogen gelezen.
Ik wens jullie geluk en geniet van jullie avontuur.
Dank je Jolanda!
WAt pak je de koe weer echt bij de horens… Zo ken ik je helemaal.
Tot de uitwuif . . .
Yesss!
Heee Greetje en Niels,
Als BZeners is het best bijzonder om je zo kwetsbaar te laten zien via dit medium en daar is niks mis mee. Ook Vivan van de Duende deed dat. Het sterkt je en is onderdeel van het zeilers leven als vertrekker. Afscheid nemen is altijd het lastigst maar er komen nieuwe ontmoetingen en nieuwe vrienden dat lijkt mij een prachtig vooruitzicht. Het ga jullie goed
Klopt, een van mijn lievelings zeilboeken. Hopelijk kom ik nog eens naast haar te liggen 😉
Dag Greetje, ik ken je niet zo lang en dus niet zo heel goed, maar deze post is helemaal jij! Geen geneuzel, gewoon aanpakken en oplossen. Beter met een opgeruimd gemoed het grote sop in. Ik wens je ongelofelijk veel plezier samen met Niels en blijf jullie volgen.
Dank je Ingrid, lief van je. Ik ben nu helemaal in mijn element 🙂
Lieve twee, wat een ontroerend blog!
Je hebt je hart laten spreken, dat is niet vanzelfsprekend, kwetsbaar en openhartig de oplossing tegemoet gaan, mooi en moedig van jou! Lezen met een traan is ook een kunst! Tot heel snel!
Dank je An xx
Beste Greetje & Niels,
Allereerst een leuk bericht uit Zweden!
Fijn dat jullie aan je droomreis kunnen beginnen binnenkort. Ervaring opgedaan en dan los!
Natuurlijk zijn er twijfels en deze horen erbij. Goed dat je deze uit in je blog.
Geniet ook nog even van de Hollandse luchten.
Wens jullie samen een mooie reis en maak inderdaad je dromen waar!
Gezien dat jullie bij de ZAC wedstrijden een goed team waren!
Behouden vaart en hou het heel!
Zeker zo, en in ons nieuwe blog gaan we zelfs een beetje terug richting ZAC 🙂
Hello Crew,
Wacht niet te lang, vertrek en laat los en kom tot rust. Das een behoorlijk proces wat hoort bij jullie besluit en avontuur. Een verre vriend van me noemde zijn jacht destijds de Lazebar en dat stond voor Laat Ze Barsten. Hij maakte de meest prachtige reizen en kon daadwerkelijk loslaten.
En ik hoop wel, dat jullie niet alles voor de wind zal gaan: dat is zo ongeveer de meest saaie koers voor een zeiljacht 🙂 :).
Ga jullie met veel belangstelling volgen. Ga genieten! Behouden vaart, jullie grote BMer is er klaar voor.
Namaste!
Wijze woorden Wout! Idd we “willen” ook tegenslag; voor de ervaring en spannende blogs haha
Hallo Greetje en Niels, mooi geschreven blog. Jullie zijn er klaar voor, dat is ons heel erg duidelijk. Door Corona is lange tijd de datum van vertrek onzeker geweest. Maar nu gaat het langzaamaan beter en kunnen de zeilen op de wind gezet worden. Door de langere tijd aan boord in Zeeland hebben jullie in ieder geval alles kunnen testen!
Volgende week zullen wij bij jullie komen (en Andra zelfs al deze week). Ook wij kijken daar naar uit!
Geniet nog ff van de Hollandse luchten!
Hopelijk gaat het jullie zeker voor de wind, maar dat vertrouwen hebben jullie!!
Ik ben nieuwsgierig hoe jullie het gaan ervaren.
Ik zou zeggen, hou het roer recht en geniet van de vrijheid!!
Tot de volgende post. ahoi!!!⛵⛵
Dank je tante x
Zeker zo, tot van de week xx
Intens! Maar met de wind in de rug kom je er zeker uit. Mooi gebracht weerom.
Groetjes Marijke en Patrik
Dank je Marijke en Patrick xx
Wat een mooie en eerlijke post Greetje, mooi geschreven met oneindig veel zeiluitdrukkingen haha! Creatief gevonden. En ja, het afscheid is zwaar. En niet altijd leuk. Dierbaren nemen je het niet altijd in dank af dat je gaat, maar dat is uiteindelijk ook een uiting van waardering. Jullie maken je droom waar, daar heb je keihard voor gewerkt. Go enjoy every single bit of it! 😘
Dank je Suus! Ik hou ook enorm van jullie verhalen, dus dit beschouw ik zeker als een compliment 🙂
Lieve Niels en Greetje
Idd afscheid nemen voor lange tijd valt niet mee, bij de een wat makkelijker dan bij de ander😉
Dat is heel begrijpelijk want ook ik heb m.n. Niels leren kennen als een echt fijne collega met veel inlevingsvermogen. Maar jullie gaan zeker de mooiste tijd van jullie leven tegemoet samen…en een klein beetje mogen wij allen daar deel aan nemen via jullie blog.
Sterkte met het komende afscheid! En tot blogs
Dank je Brenda 🙂
Hoi Greetje & Niels,
Het wachten en afscheid nemen is volgens mij het moeilijkst wat er is. Onlangs zijn er uit Kampen ook of gaan een familie met zeil boot (schip) vertrekken (Mirjam en Merijn en Sophie Ruiters vertrekken zondag eerst voor een jaar. Vader moeder en dochter nemen eerst de zelfde route als jullie met het schip Fleur de lis, richting de Caraïben.
Als daar je passie ligt zeg ik doen.
Een mooie en reis die je dromen waar mag maken. Een behouden vaart en tot de volgende Flessenpost.
Doe de familie de groeten van ons. Ahoi.
De groeten terug en leuk dat jullie ons volgen!