Halve Maan

“Herinner je je deze plek nog?”, vraagt Niels terwijl we samen een biertje in de kuip drinken. Ik grinnik om de retorische vraag, want deze aanmeerlocatie aan de Brouwersdam bezoeken we al elf zomers op een rij. “Nee, ik bedoel precies deze plek waar nu Black Moon ligt, maar dan tien jaar geleden”. Ah ja, ons eerste bootje. Het bootje dat ook mij aangestoken heeft met het zeilvirus. Nooit verwacht dat we mede dankzij dat bootje na elf jaar later zo gegroeid zijn dat we nu zeilend op wereldreis gaan. En zowel de aankoop als de verkoop waren beide even bijzonder…

De aankoop
“Hoi, is Niels thuis?”, vraag ik ongeduldig. “Hallo, die Greetje! Hoe gaat het met jou?!”, stelt mijn schoonmoeder als wedervraag. Na een poosje is ze op Niels’ slaapkamer gearriveerd en overhandigt hem de thuistelefoon. Het is 2009 en als ik er zo aan terugdenk is het eigenlijk gaver om je verkering thuis op te bellen dan het huidige principe “twee blauwe vinkjes staat gelijk aan hartslag”. Niels heeft me de dag ervoor een voorstel gedaan waar ik hem over terugbel. We hebben elkaar ooit op het MBO leren kennen, waarna hij direct is door gaan studeren. Ik werk al een paar jaar. Zodra hij klaar is met zijn studie gaan we allebei sparen om uiteindelijk ook samen te wonen. Het voorstel gaat alleen niet over een huis, maar over een boot. Iemand uit onze haven wil zijn bootje voor een prikkie van hand doen. En Niels wil d’r wel kopen. Samen met mij dus. Ik heb gezegd dat ik daar even over na moet denken… Ten eerste kan ik helemaal niet zeilen. Ten tweede kost het niet alleen geld in aanschaf, maar ook onderhoud, stalling en wie weet wat nog meer. En ten derde is het ook wel meteen een commitment om zoiets samen te ondernemen. En bovenal, ben ik wel zo’n type? Ik zie mezelf niet in een streepjestrui of, nog erger, een printje van ankertjes…

“Aan de andere kant is het misschien wel leuk om samen een hobby te hebben. En hierna wordt de stap naar samenwonen ook wat kleiner”, besluit ik mijn riedel aan pro’s en vooral cons. “Mooi, want ik heb d’r gister al gekocht!”, antwoord hij meteen na die paar voorzichtige pro’s. “Dussss… ik krijg 175 euro van je…!”

Rivierzeilen
Met enige twijfel kijk ik naar de paarse romp, die om een schuurbeurt en nieuwe laklaag vraagt. Samen met de nieuwe naam voelt het al meer als ons eigen scheepje, welke nog geen zes meter lang is. Oftewel de helft van Black Moon. Naast bootklussen leert Niels me zeilen. En ik leer hem vooral geduld hebben. Inmiddels weet ik dat rivierzeilen ook stukken moeilijker is dan zeilen op groter water. De Maas is namelijk smal en als de wind van voren komt, moet je voortdurend overstag (zigzaggend van a naar b). Tja, het gaat je namelijk niet altijd voor de wind. En omdat de rivieren krommen en er nu en dan weer een bomenrij staat, verandert de wind ook voortdurend. Hierdoor moet je de zeilen steeds bijstellen (trimmen). Daarnaast zijn er ook nog verkeersregels op het water, waar niet iedereen zich aan houdt overigens. Al bij al een goede kweekvijver met een steile leercurve.

Drijvend terras
Beautje is meer dan een zeilbootje, het is een kajuitzeilbootje. Door de opgebouwde kajuit kun je er ook in zitten en slapen, oftewel weekendjes weg. We schutten door het sluisje van Gorinchem en krijgen een prominente plek toegewezen: de kanosteiger. Daar liggen we dan aan de lange, brede trap dat menige schippers naar het centrum vol restaurantjes leidt. Als we alle reacties mogen geloven, blijkt onze kuip met olielamp van de A-C-Tion toch het gezelligste terrasje te zijn. We bereiden een eenpansmaaltijd op een campinggasstelletje, wanneer er een rode broek met een dame aan zijn zij voorbij komt lopen: “Blijf zo lang mogelijk klein varen”, tipt ze ons. “Voordat je het weet zit je op een groot schip met een luxe keuken om vervolgens uit eten te gaan”. Haar uitspraak heb ik inmiddels uitgebreid met:

Onbewust onbekwaam
Tijdens een eerste vakantie naar Zeeland raak ik definitief besmet met het zeilvirus. Ik vind het zeilen op zout nog leuker en ook het bootleven fantastisch. Ik omklem de helmstok van het roer met beide handen en trek ‘m stevig naar me toe. “Woehoe, wat gaan we schuin”, joel ik. Ik voel de adrenaline in mijn lijf en kijk naar het buiswater dat over de gangboorden richting mijn billen stroomt. Niels ontkent mijn vraag of we ook om kunnen kukelen. Toch houdt hij nauwlettend een oogje in het zeil. Na de stevige zeiltocht deelt hij zijn lichte bezorgdheid met zijn naïeve kapitein van de dag. Ik mag dan nu wel een ‘bewust-bekwame’ zeiler zijn, maar als vers bootje bezitter ben ik blijkbaar nog ‘bewust onbekwaam’ als het om de conditie van het schip gaat. De les van vandaag is dus dat de mast kan breken als het ergens een zwakke plek heeft of wanneer een verstaging (stalen kabel) losschiet. Na een goede controle blijkt het in orde te zijn. We investeren in nieuwe zeilen en het bootje kan nog jaren vooruit. Stiekem kijken we al naar een andere type; eentje waarmee we wat leuker aan de lokale wedstrijdjes kunnen deelnemen.

De verkoop
Boven de sticker Beautje hangt nu een geplastificeerd vel met “Te koop” erop. We hebben d’r na het opknappen op botentekoop.nl gezet en na twee ongeduldige weken slechts één vraag beantwoord, waarna onze advertentie verdringt. We gaan dus ook de tweede zomervakantie met haar naar Zeeland. Het geplastificeerde vel trekt veel bekijks van de andere vijftien schippers aan de steiger bij Brouwersdam. Iedereen vraagt hoeveel we ervoor vragen. Gewoon uit nieuwsgierigheid, want interesse in kopen hebben ze eigenlijk niet. “Misschien was dat bordje toch niet zo’n goed idee”, zeg ik na de zoveelste relingklever. Totdat er twee jonge meiden verdacht vaak voorbij komen paraderen. Even later komt hun vader een praatje maken en weer even later valt het kwartje: dit is dezelfde persoon van botentekoop!

We blijven liggen, zodat de meiden de dag erop een testvaart kunnen maken. Dan staat er namelijk een gunstig windje. Ook de uren daarvoor zijn cruciaal. Bij iedere extra potentiële blauwe plek vervangen we de “AU!!” door “Aaahhh… Wat een fijne boot hè?!” Na de testvaart wordt de onderhandeling op het moederschip van de twee kapiteintjes in spé gevoerd. Ze gaat akkoord met onze vraagprijs waarmee we onze investeringen terugverdienen, maar wel op één voorwaarden: we stappen de volgende dag direct van boord! Paps en mams halen ons op en we brengen de rest van onze vakantie door naar het zoeken van een goede opvolger. Niet veel groter, maar wel eentje waar we meer avontuur mee kunnen beleven.

Week voor vertrek
Vandaag is het weer halvemaan, het tweede kwartier, dus over een week is de maancyclus weer rond. En de weersvoorspellingen voor de komende weken zien er nog steeds heel goed uit. Zondag wordt sowieso de dag van vertrek. Deze week staat in het teken van de laatste klusjes en om ons voor te bereiden op een etappe van misschien wel een aantal dagen doorzeilen. En de truien met streepjes en ankertjes liggen ook aan boord.