‘Dit gaan we echt tegen niemand zeggen’, Niels kijkt serieus op vanuit het logboek. Ook ik vind het frustrerend, maar ik probeer me er niet voor te schamen. Bovendien denk ik dat het ook wel meevalt. Net zoiets dat je vindt dat het de héle dag regent, terwijl de zon toch meer schijnt. Het is maar waar je op let. ‘Hoe zouden onze mede-cruisers het ervaren dan?’, probeer ik eerst. Er wordt vooralsnog niet over gerept. Don’t ask, don’t tell. ‘Wacht, laten we het eerst eens goed uitrekenen’, opper ik. 

Excel, open nieuw bestand. Met het logboek naast de laptop plaats ik alle cijfertjes in kolommetje om de balans op te maken: het totaalaantal gevaren uren minus de motoruren berekent het aantal gevaren uren op zeil. De verhouding liegt er niet om: 60-40. Helaas toch meer motoruren dan zeiluren dus. Pijnlijk. De vierdaagse oversteek van Engeland naar Spanje maakt het iets minder dramatisch dan onze hoofdberekening. Niet verwacht dat de kust van Galicië en Portugal zo moeilijk te bezeilen zijn. ‘De eerstvolgende trip moet wel een heel mierzoet zeiltochtje worden’, besluit Niels.

Foto: Black Moon rondt het meest westelijke puntje van Europa!

Balanceren van de route
We verlaten Lissabon en treffen onderweg al een paar mede-cruisers, idem met Nederlandse vlag. Terwijl we na een bitterzoet-motorzeiltochtje met de bemanning van Neptune en Tiramisu een drankje doen, komt het onderwerp vanzelf ter sprake. We grappen om de mast overboord te gooien en als motorboot verder te gaan. Ook vervolgplannen worden besproken. Nu we in de Algarve zijn, komt iedereen op een kruising te staan: steek je de grote Atlantische oceaan over, ga je naar de Middellandse zee of overwinter je in de Algarve? Eenieder moet voor zichzelf de balans opmaken: Wat kan het schip aan en waar voelt de bemanning zich het beste bij? Wij blijven bij ons plan om de Atlantische oceaan over te steken. Eerder wilden we van Marokko naar de Canarische eilanden oversteken (450 mijl). Nu Marokko niet toegankelijk is, steken we vanuit Lagos over naar Madeira (idem 450 mijl) en gaan dan door naar de Canarische eilanden (250 mijl). We bereiden ons dus voor op onze eerste oceaan oversteek: vier dagen op open zee!

Foto’s: op avontuur in de grotten van Lagos

Balanceren van het tuig
Na het ronden van het meest westelijke puntje van Europa droppen we het anker voor de kust van Lagos. Tijd om de boot te inspecteren: het staand wand (de verstagingen en borgpennetjes), het lopend wand (de lijnen en haken), de motor en de zeilen. We gunnen ons zelf een middagje om met de dinghy de grotten te bewonderen. Echt een avontuur! Aan land komen we alleen voor de watersportwinkel: reserve spullen voor motoronderhoud, waterkaarten van Madeira en Canarische eilanden en zeiltape… We hebben een reparatie aan het voorzeil te doen, wat een klein klusje leek kostte ons uiteindelijk twee volle dagen. Er zitten scheurtjes in het achterlijk van de genua (de rug van het grote voorzeil), voornamelijk UV-schade. We proberen onze nieuwe speedystitcher uit. De eerste 10 cm gaat goed, dus Niels raced met de dinghy voor extra tape terwijl ik in de brandende zon op dek doorstik. Opgetogen komt hij terug en ik juich mee, maar ik kijk ook met een schuin oog naar de overige 10 meter die we dan nog moeten doen. Geluk bij ongeluk ontdekt Niels ook nog een scheur in de top van het zeil. Zonder deze reparatie kan het zeil zomaar onderweg doorscheuren. We balen een beetje dat we de genua niet op voorhand hebben vervangen. Nu moet het ergens onderweg alsnog. Overigens, de naam speedystitcher doet vermoeden dat de klus zo is geklaard. Helaas. Het is monnikenwerk, maar ook wel een beetje verslavend. En het uitzicht op de prachtige grotten maken de overuren op dek helemaal goed.

Foto’s: zeilreparatie, naaien op het dek en de mast van top tot teen controleren! 

Balanceren achter het anker
We liggen vier dagen achter het anker, waarvan de twee laatste met steeds ergere deining. Ons Maantje rolt continue van links naar rechts, op en neer. De mast staat vaker diagonaal dan tijdens onze vaartochten. De enige overeenkomst is dat er ook nu geen wind staat. Niets, maar dan ook niets blijft op z’n plek. De minikastjes rammelen vanbinnen, borden verschuiven tijdens het eten en slapen is vrijwel onmogelijk. Wat de horizontale positie betreft zijn er de volgende opties: plat op je rug in de kikkerstand of in de stabiele zijligging. Komt de EHBO-cursus voor zeezeilers toch nog van pas. Met het oog op een vierdaagse zeiltocht naar Madeira besluiten we dan alsnog de haven in te schieten. Vanuit daar kunnen we ook makkelijk de boot bevoorraden: diesel, water en proviand. We tanken ook ons zelf even bij. Alles zeevast zetten is zowat achter het anker al gedaan, dus dat scheelt. Nog één belangrijke klus: omdat we nu echt op open zee gaan varen, willen we graag de satelliettelefoon installeren.

Iridium Go or No Go
Onze satelliettelefoon is geen ouderwets B1 toestel, zoals we van Bassie en Adriaan kennen. Het is hypermodern. Een soort router waarmee je een internetverbinding maakt. Vervolgens kun je met de smartphone en tablet bellen, sms’en, je positie doorgeven en zelfs verse weerkaartjes binnenhalen. Er zit ook een noodoproep op, al hoop ik dat we niet nodig zullen hebben. Tot zover de theorie… Dan de praktijk. Niels pakt enthousiast het doosje. Een vers simkaartje erin en inloggen maar. Zowat alles geeft een foutmelding. Het wordt steeds heter aan boord. Vlak nadat ik dacht dat het apparaat nog slechts 1 geluid zou maken – PLONS! – is er dan eindelijk verbinding. Tussendoor appten we met mede-cruisers voor tips. Ook zij hadden dezelfde frustraties om het te installeren en hielpen ons een eindje op weg. Even lijkt het erop dat de aanschaf van het ding een miskoop is. Laten we de balans opmaken. Aanschaf tweedehands á 600 euro (nieuwprijs: 1100 euro), vijf simkaartjes á 60 dollar, bel/sms- tegoed á 120 dollar. En dan blijkt dat we er nog steeds geen weerkaartjes mee binnen kunnen halen. Daar heb je namelijk weer een aparte app voor nodig, met bijbehorende kosten. Een tutorial op Youtube geeft uiteindelijk de gouden tip om de app Luckygrib te downloaden; twee weken gratis trial, daarna 52 dollar voor eeuwig, aldus de advertentie. We zijn opgelucht: ‘Yes, we zijn klaar voor de oversteek naar Madeira!’

 

 

Share: