Safe haven

Sinds twee weken ligt Black Moon weer op het zout. We hebben een zwerversplek toegewezen gekregen; eentje die niemand wil, omdat je er zonder beschutting ligt. “Maar dan heb je wél de mooiste zonsondergang, heej”, motiveert de havenmeester. We zijn allang blij dat we een maandtarief kunnen afspreken, want we vertrekken op reis zodra dat kan. Of wellicht nog eerder dan gedacht… 

Escape room
Halverwege de week ontvangen we weer een nieuwsbrief van de Marina: ‘Algeheel verbod op recreatief verblijf op campings, recreatieparken en jachthavens Goeree Overflakkee’. Niels roept vanuit de keuken: “De haven is per direct gesloten!” Maar we lezen ook dat de Gemeente pas de middag erop start met handhaving. We zijn plots in een escape room beland en hebben 20 uur de tijd om uit te breken!

In rap tempo gaan we de opties na:
A: De boot achterlaten, voor onbepaalde tijd. Merendeel van de tijd lig je er lagerwal; de wind giert dan vanaf het water richting de haven en onze boot ligt ook nog eens zonder beschutting. En aan die mooie zonsondergangen hebben we nu ook precies niks!

B: In de mail staat dat als je boot je primaire verblijf is, je als uitzondering in aanmerking kan komen en daarmee toegang behoud. Denk aan seizoenarbeiders, iemand in echtscheiding of zeilers zoals wij (zeer binnenkort)… Maar er staat ook dat je dit officieel bij de Gemeente moet aanvragen. Mhh, dat maakt deze optie er een van de lange adem. Geen tijd voor politiek.

C: We benaderen de volgende ochtend andere havens in Zeeland en aan het Hollands Diep. Niet wetend waar we welkom zijn, of er plek voor ons is en voor hoe lang. En wat als die haven ook moet sluiten? Misschien de volgende ochtend even in de telefoon klimmen dan.

D: We vertrekken de ochtend erop en varen zover als kan de staandemastroute richting Brabant, waar we ook tijdelijk een woning huren, en kijken dan wat hier nog mogelijk is. Dan is onze woon-boot-verkeer korter en de havens zijn hier stukken goedkoper…

“Kom we gaan even een ritje maken voordat het donker is”, opper ik. We nemen het pontje over de Bergsche Maas richting een bebost schiereiland, passeren een kasteel aan stuurboord en een nog lege natuurcamping aan bakboord en volgen de Afgedamde Maas – vergezeld van enkele woonboten – totdat de oprijlaan doodloopt. De havenmeester wordt verstoord tijdens zijn avondritueel. Nors kijkt hij ons aan, terwijl we op gepaste afstand ons verhaal doen. Ik heb het idee dat hij ons niet echt serieus neemt, maar uiteindelijk wijst hij naar de vrije aanlegsteiger en reikt een inschrijfformulier aan. “Kijk maar of je er gebruik van maakt”, en verlegt zijn aandacht terug naar de kippen. Die moeten ook op hok.

Staandemastroute
De slagboom van Herkingen Marina wordt belemmerd door een groot hek met daarop ‘Verboden toegang’. We parkeren de auto buiten de haven en bellen de havenmeester die ons toestemming geeft om vóór 10.00 uur uit te varen. We schutten door de bekende sluizen van twee weken geleden terug. Maar dit keer hebben we een staandemastroute te bevaren en dus meer obstakels. De Grevelingensluis, Krammersluis en Volkeraksluis zijn dit keer in ons voordeel. We zien Willemstad (een optie c) en varen door richting Dordrecht. Op het moment dat we de Dordtse Kil opvaren, belt Niels naar de brugwachter. Hij verlaagt de toeren van de motor en we benutten de stroming. Omringd door industrie wachten we aan de vereenzaamde steiger die wild op en neer klotst vanwege de passerende vrachtschepen. Dan gaat de spoorbrug speciaal voor ons open. Braaf wachten we op de volgende brugopening aan de volgende, dit keer wel beschutte, steigertje. Nu worden we omringd door historische panden en passerende stadsmensen in Dordrecht. Tijd voor een avondmaaltje. Ik vis een blik ragout uit de bilge (diepste punt onder in het schip), verwarm de inhoud ervan op en bak een broodje in de oven eronder af. Prima bootvoer.

Met nog drie bruggen en een sluis te gaan, berekenen we het vervolgtraject. De laatste brug (Merwedebrug) bij Gorinchem gaat nog twee keer. Die van 20.00 uur halen we nét niet, dus dat wordt wachten tot 22.00 uur. Precies het tijdslot van de laatste sluis, dus dat wordt zelfs overnachten. Vóór de coronatijd zouden we netjes een van de havens ‘binnenlopen’, een vrije box zoeken en betalen voor het te korte verblijf. Of als we meer tijd hadden, schoten we de Biesbosch in om voor anker te gaan. Nu liggen we ‘noodgedwongen’ illegaal aan de wachtsteiger van de desbetreffende sluis, dus we besluiten de eerste schutting van 06.00 uur te nemen. We hebben deze sluis in de afgelopen 10 jaar maar al te goed leren kennen. Goed genoeg om te weten dat je flink pech kunt hebben met de dienstdoende sluiswachter.

Afgedamde Maas

Safe haven
Verrijkt door een ontbijtje en zonsopkomst vervolgen we het avontuurlijke tochtje. De Afgedamde Maas leidt ons vanzelf naar het schiereiland. Een bever zwemt voor onze boeg richting de oever en slaat met zijn platte staart alarm. Black Moon landt op de eerder aangewezen plek. De kippen scharrelen al weer druk in de rondte. En de havenmeester kijkt ons dit keer serieuzer aan: “Zo, dat hebben jullie vlot gedaan. En wat een mooi schip zeg. Je mag zolang blijven als je wilt hoor”. Bepakt met twee rugzakken lopen we het pad af, langs de woonboten, het kasteel, de nog lege natuurcamping, en knijpen in elkaars hand. Black Moon ligt hier letterlijk en figuurlijk in de luwte, onze safe haven.

Greetje Tops, crew Black Moon

Epiloog: bovenstaande vond medio april plaats; momenteel worden de havens aan het Grevelingenmeer weer toegankelijker.