Het najaarszonnetje komt op vanachter Lanzarote. Het kale, roodbruine landschap doet ons eerder aan Mars denken dan aan een tropisch eilandje. Black Moon is gepekeld en zelf hebben we ook wel zin in een douche en een goede maaltijd. Onze voorbereiding op vertrek kenmerkte zich met een paar beginnersfouten. De avond ervoor was het namelijk iets té gezellig. Na een hele dag sjouwen om van een woonboot weer een zeilboot te maken, vertrokken we dan einde middag vermoeid en hongerig. Pas toen het zeil goed stond, was het eindelijk tijd voor een goed maaltje. Niels’ favoriet: gebraden kip. Als twee hongerige wolven aten we de kippenpootjes zo uit onze vuistjes. Vervolgens dook Niels te kooi en even later ik over de reling. ‘Smakelijk eten visjes’. Dan maar droge rijstwafels. Enige troost: over drie dagen zitten we weer aan de tapas!

Playa vs Marina
De vele playa’s van Lanzarote lonken ons om voor anker te gaan, maar we moeten even tactische keuzes maken. We duiken eerst de haven in zodat we zwart op wit hebben wanneer we op de Canarische eilanden zijn gearriveerd. Vlak voor vertrek lazen we dat er vanaf medio november een Covid-test wordt vereist, mits je er al meer dan twee weken bent. Uiteindelijk bleek het in eerste instantie alleen voor “hotel-toeristen” te gelden. Wel gaat het mondkapje-regime weer in nu we aan de Spaanse regels gebonden zijn. Al zijn de regels niet altijd even helder. De havenmeester passeert onze dinghy (rubberen bijboot) terwijl ik deze achter Black Moon vastknoop. Hij roept iets onverstaanbaars Spaans naar me en wijst naar zijn zwarte masker dat eerder op een mislukt Zorro kostuum dan op een voorzorgsmaatregel lijkt. ´Dus je mag wel op je zeilboot zonder muilkorfje varen, maar in je dinghy niet…´, grinnik ik verbaasd naar Niels.

^Black Moon links vooraan in de baai van Playa Papagayo, wandelen op Mars

Grote beurt
En nu we dan toch in de haven liggen – met een bootwinkel op loopafstand – kunnen we net zo goed wat klusjes doen. Slecht voor de portemonnee, maar ons maantje heeft nu eenmaal wat TLC nodig. In Nederland zou ze nu in winterslaap gaan en de motor een onderhoudsbeurt krijgen. Maar dit jaar is geen sprake van “het einde van het seizoen”, we gaan juist door en hoe! Bovendien heeft de motor dit jaar al 300 uren gedraaid en hadden we in Engeland hele slechte diesel. Dus hoog tijd voor een grote beurt. Olie verversen, dieselfilters vervangen, impeller controleren, waterreservoir schoonmaken, etc. Natuurlijk werkt de oliepomp niet naar behoren en gaat er weer een cruciaal onderdeeltje van de filter kapot, waardoor we de hele dag zoet zijn. Eind goed, al goed!

^Beachvolleyballen met mede-cruisers op Playa Papagayo

Onderwaterleven
Amper twee mijl verder droppen we het anker bij Playa de Papagayo. We ontmoeten er een aantal mede-cruisers; sommige die we al eerder ontmoet hebben, anderen die we al via sociale media kennen. Het wordt een gezellige bedoeling met hoofdtaken als snorkelen, beachvolleyballen, speervissen, drijvende etentjes, bordspelletjes, etc. Zo ontdekken we een onderwatermuseum waar veel gedoken wordt. Echter, het water is hier zó helder dat we het met onze snorkels erop wagen. Zodra de duikschoolboot weg is, racen we er met onze dinghy’s naar toe en gaan met z’n allen kopje onder. We zien niet alleen bijzondere beelden omringd door ontelbare vissen, maar ook een aantal angel sharks. Het onderwaterleven is zoveel mooier dan de kale bergtop en leuker dan de boulevard vol Engelse overwinteraars. Vanaf het ankerplekje bewandelen we dan toch maar een stukje Mars met uitzicht op Black Moon en andere ruimtevaartschepen. ´Mooi hoor´, beaamt Niels. ´Maar, kunnen we dan nu weer snorkelen?!´.

^Foto 1 en 2: Greetje duikt naar de Angel shark, foto 3 en 4: Niels duikt 15 meter diep in Musea Atlantico

Buddyboten
Tussen alle festiviteiten door loopt iedereen met dezelfde prangende vragen: Gaan we de grote oversteek nog steeds maken? De Canarische eilanden is namelijk de laatste stop in Europa én als je eenmaal vertrokken bent, kun je niet meer omkeren vanwege de stroming. Zo ja, dan vervolgen er nog meer vragen. Kunnen we nog steeds via de Kaapverdische eilanden? Hoe zit het met de Covid-tests in Kaapverdië? En moet zo’n test ook als we ruim drie weken op zee hebben gezeten als we direct oversteken naar Suriname of de Cariben? Is Suriname economisch gezien nog wel een goede keuze? Hoe zit het nu met uitklaren uit Europa? En dan hebben we nog niet eens naar de weervensters gekeken. In deze tijd is die factor ondergeschikt geworden. Raar, maar waar. De vele vragen passeren een paar keer de revue; ook online met andere cruisers die vlak achter ons of voor ons varen. ‘Misschien is het fijn om te buddyboten?’, oppert iemand tijdens een van de laatste avonden voor vertrek. Schijnveiligheid waarschijnlijk, toch staat het idee ons wel aan om met hen op te varen. Maar eerst gaan we nog een ander Canarisch eiland ontdekken: Gran Canaria!

^Black Moon vertrekt vanuit Lanzarote, fotocredit Sailing Sanuti

Share: